# 157. nożyczki w lodówce?

Witajcie! Mamy dziś poniedziałek - dzień, którego nikt nie lubi. Na szczęście nie miałam problemów ze wstawaniem, ale to pewnie, dlatego, iż całą noc głosy w mojej głowie mówiły po niemiecku, połowy nie rozumiałam, ale to szczegół. Miałam dość tych koszmarów.

Autobus oczywiście zapchany, ale nie przeszkadzało mi to. Skoncentrowałam się na muzyce w moich słuchawkach. Przećwiczyłam dialog z Viktorią i powiedziałam pani, że chcemy pierwsze się zaprezentować. Co z tego, że Viki ciągle przypominała mi, że mam na końcu wstać i podać jej rękę, jak sama o tym zapomniała? Hahaha, ogólnie przepraszam, ale nie mogłam powstrzymać śmiechu. Ciągle się na mnie patrzyli. Dostałam pochwałę za "myślenie nad tym, co mówię". Fakt faktem, moje zastanawianie się jest czasami przydługie. Staram się. Zostałam doceniona piąteczką, jupi! Ostatnio była 4+ z mówienia, bo się ścinałam. Teraz wreszcie upragniony stopień. Rozpiera mnie duma. <3 Jeszcze, aby się mi chciało słówek uczyć to byłoby pięknie. Dalej matematyka. Takie tam rozkminianie jednego zadania przez całą lekcję. Ważne, że nie będzie żadnych wejściówek w tym tygodniu, bo pozwoliliśmy na oddanie sprawdzianów jeden dzień po terminie. Tacy fajny jesteśmy! :> Na chemii było mi tak zimno, że nawet zapomniałam się pożegnać z moim kolegą - kaktusem. Ale tę roślinkę fajnie się głaszcze, nie Roksia? <3 Mieliśmy powtórzenie, w pewnym momencie znowu się wyłączyłam. Długa przerwa = spotkanie odnośnie promocji szkoły. Za tydzień mam jeden wolny dzień. *-* A na angielskim znowu jakaś schiza. Nie dość, że już od początku chciało się mi śmiać to potem pan zapytał nas o wyrazy kończące się na literkę "f", a Viktoria, taka pewna siebie rzuciła słówko "fish", co wywołało u mnie dziki śmiech, siema. Oczywiście pan stwierdził, że śmieję się, bo to ja podsunęłam Viki ten pomysł, dzięki. Na koniec jeszcze fizyka. Wiedziałam, że ostatni sprawdzian zniszczy moje starania od początku semestru. Postaram się to jutro poprawić. Właśnie "uczę się".

Kiedy wróciłam do domu, byłam tak głodna, że od razu otworzyłam lodówkę, a tam... nożyczki. Na początku nie załapałam, że ich tam powinno nie być. Wyciągnęłam jogurt i szczęśliwa powędrowałam w stronę krzesła. W połowie się zatrzymałam i cofnęłam do lodówki. Zaczęło mnie zastanawiać, co do cholery jasnej, nożyczki robią w naszej lodówce? Przemknęło mi przez myśl, że może mama wpadła na jakiś genialny pomysł, więc ich nie ruszałam. Wtedy Michał przyszedł zrobić sobie kanapkę i zapytałam go czy wie po co mama je tam włożyła. Ten złapał się za głowę, wyciągnął nożyczki i poszedł z nimi do szuflady, z której wyłoniły się... parówki. Widzę, że mam nieźle zakręconą rodzinkę. Przepraszam, nie wiem po co o tym napisałam. Moja mama się prawie łyżeczką zadławiła (wpierniczała moje lody właśnie), kiedy jej tę historię opowiadałam.

A wiecie, że jutro jest piękny dzień? Okazało się, że mam do szkoły na godzinę 10, bo nie ma pani P., więc sprawdzian z polskiego też przepada! :D Do tego murzyny zrobiły mi prasówkę, więc lofciam je! Nie no, też coś poszukać muszę. ;)

A u mojej babci urodziły się dziś trzy cielaczki, także postanowiłam dziś wstawić taki gif (zainteresowanym radzę użyć podglądu - klik w zdjęcie, jeśli ktoś nie wie):

No to dodam jeszcze jakiegoś starocia, żeby nie było. :D